Wolven hebben geen wildernissen nodig. In Duitsland leven wolven in cultuurlandschappen waarin ook bebouwd gebied aanwezig is. Een waarneming van wolven in bewoon gebied is dus mogelijk. Tijdens hun tochten kiezen wolven voor de kortste weg en daar kunnen soms dorpen liggen. In andere Oost-Europese landen waar grotere aantallen wolven voorkomen en nooit verdwenen zijn, zijn met regelmaat meldingen uit dorpen en zelfs uit steden van wolven, zonder dat het tot gevaarlijke situaties leidt.

Bekijk het dier in alle rust, probeer een foto of filmpje te maken en wees blij, niet veel mensen hebben wolven gezien. De kans om in Nederland een wolf in het wild tegen te komen is heel erg klein. Voor het geval dat toch zo zou zijn, kun je de volgende adviezen opvolgen:

Dit is theoretisch mogelijk bij hondsdolheid. Nederland, en grote delen van Europa zijn echter vrij van hondsdolheid. Het dichtsbijzijnde gebied waar hondsdolheid voorkomt is het uiterste oosten van Polen. Een wolf is geen hoofdgastheer van de ziekte, hondsdolheid wordt vooral door vossen verspreid. Een besmette wolf uit het oosten van Polen is niet in staat om voor zijn dood Nederland te bereiken.

Bossen en natuurgebieden worden niet gevaarlijker door de aanwezigheid van wolven. Wilde zwijnen zijn bijvoorbeeld door hun gedrag en grote aantallen op de Veluwe een veel groter gevaar dan een eventuele aanwezigheid van wolven. In Duitsland zijn er, sinds de terugkeer van wolven in 2000, geen situaties geweest waarbij wolven mensen dreigend benaderden. In grote delen van Europa leven mensen samen met wolven.

 

Honden in het leefgebied van een wolf worden gezien als indringer en worden verjaagd. Het is dus aan te raden om in het leefgebied van wolven de hond aan de lijn te houden.

Ja, het is biologisch gezien mogelijk dat wolven en honden met elkaar paren. In Duitsland werd dit eemalig vastgesteld. Twee van de nakomelingen werden gevangen om menging van genen te voorkomen. Men vermoed dat de andere twee dieren zijn gestorven. DNA-onderzoek in Duitsland bewijst dat de Duitse wolvenpopulatie op dit moment vrij is van hondengenen.

Wil je een spreekbeurt houden over de wolf, download dan hier alle informatie die je nodig hebt. En we hebben het geluid van een wolf en een filmpje waarin de boswachter je alles uitlegt over wolven.

De wolf is beschermd omdat de wolf in een groot aantal Europese landen een bedreigde diiersoort is. Zonder bescherming kan de wolf makkelijk uit deze landen verdwijnen.

In de afgelopen eeuwen werden wolven in Nederland (en grote delen van Europa) intensief bejaagd. Wolven waren een directe voedselconcurrent van de mens. Bovendien groeide de bevolking die verspreid over het land leefde, zelfs de Veluwe werd volop gebruikt. Hierdoor nam ook het aantal prooidieren af en werd vaker vee gedood. Families hadden soms maar een of enkele schapen of geiten, een aanval was dus desastreus. De concurrent wolf werd dus intensief bejaagd en ongeveer 150 jaar lang was de wolf verdwenen uit Nederland.

Dankzij bescherming van wolven in Europa neemt het aantal wolven toe. Ook het aantal prooidieren (vooral zwijn en ree) is flink in aantal toegenomen in grote delen van Europa. En landschappen worden niet meer intensief gebruikt door mensen en noemen we tegenwoordig natuurgebieden.

Bovendien is onze houding veranderd. Veel mensen zien de wolf niet meer als concurrent en vinden het belangrijk dat wolven (en andere natuur) beschermd moet worden.

Nederland biedt wolven voldoende te eten en uit onderzoeken blijkt dat er ruimte is voor de dieren.

Het lijkt er op dat delen van Nederland geschikt zijn voor wolven om te leven, gebieden met voldoende te eten en rustige hoeken waar ze zich kunnen terugtrekken. De wolven moeten vanuit Duitsland of Frankrijk deze gebieden zien te vinden. Wolven lopen grote afstanden, dus de kans bestaat dat dit gaat gebeuren.
In het dichtbevolkte Nederland liggen veel wegen, waardoor, net als in Duitsland, het verkeer waarschijnlijk een belangrijke doodsoorzaak zal worden. In Duitsland sterven ook flink wat wolven door illegaal afschot.

Nee. Het natuurlijke samenspel van de voortplanting, immigratie en emigratie en dood bepaalt de omvang van de wolvenpopulatie . Als een toppredator heeft de wolf geen natuurlijke vijanden. Met name de beschikbaarheid van voedsel is bepalend voor het aantal wolven dat ergens kan leven, maar ook ziekten kan het aantal verminderen. 

Indien een wolf ongewenst gedrag vertoont kan de overheid overgaan tot afschot van individuele wolven. De provincies hebben hiervoor een protocol opgesteld en zijn hiervoor verantwoordelijk.